Ποιο είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό; Τα χάπια ή το τρέξιμο;
Ποιο είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό; Τα χάπια ή το τρέξιμο;
Η ψυχική υγεία έρχεται ολοένα και περισσότερο στο προσκήνιο καθώς συνειδητοποιούμε ότι δεν αφορά αποκλειστικά σε ακραίες ψυχιατρικές παθήσεις, αλλά σε συμπτώματα με τα οποία ένα σημαντικό ποσοστό των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπο, όπως το άγχος και η κατάθλιψη.
Όσο αυξάνονται τα καταθλιπτικά συμπτώματα μεταξύ του πληθυσμού, τόσο εντείνονται οι προσπάθειες της επιστημονικής κοινότητας να εντοπίσει μέσω ποιων θεραπευτικών οδών μπορεί να τα αντιμετωπίσει.
Μια νέα μελέτη, που παρουσιάστηκε στο συνέδριο ECNP στη Βαρκελώνη και δημοσιεύθηκε στο Journal of Affective Disorders, αντιπαρέβαλε δύο εντελώς διαφορετικές μεθόδους, για να διαπιστώσει την αντικαταθλιπτική τους δράση: Τη φαρμακευτική αγωγή και το τρέξιμο.
Στο πλαίσιο της έρευνας, οι μελετητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Brenda Penninx από το Πανεπιστήμιο Vrije, εξέτασαν 141 ασθενείς με κατάθλιψη και/ή άγχος. Σε κάθε συμμετέχοντα δόθηκε η δυνατότητα να επιλέξει θεραπεία μεταξύ μιας φαρμακευτικής αγωγής και ενός συνόλου συνεδριών τρεξίματος.
Εξ αυτών, οι 45 επέλεξαν τη λήψη αντικαταθλιπτικών για 16 εβδομάδες και 96 το τρέξιμο για ένα διάστημα μεγαλύτερο των 16 εβδομάδων. «Αυτή η μελέτη έδωσε στους ανθρώπους μια επιλογή, φαρμακευτική αγωγή ή άσκηση. Είναι ενδιαφέρον ότι η πλειοψηφία επέλεξε την άσκηση», σχολίασε η δρ. Penninx. Η θεραπεία με αντικαταθλιπτικά απαιτούσε από τους ασθενείς να τηρήσουν τη συνταγογραφούμενη δοσολογία, κάτι που δεν φάνηκε να επηρεάζει ιδιαίτερα τις καθημερινές τους συμπεριφορές. Από την άλλη, οι συμμετέχοντες που επέλεξαν την άσκηση κλήθηκαν να συμμετέχουν σε 2 έως 3 στενά εποπτευόμενες ομαδικές συνεδρίες διάρκειας 45 λεπτών την εβδομάδα. Οι μελετητές επεσήμαναν ότι τα μέλη της ομάδας που επέλεξε τα αντικαταθλιπτικά ήταν ελαφρώς πιο καταθλιπτικά από τα μέλη της ομάδας που επέλεξε να τρέξει.
Στο τέλος της περιόδου μελέτης, περίπου το 44% και των δύο ομάδων παρουσίαζε μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων και του άγχους, κάτι που αποδεικνύει ότι και οι δύο μέθοδοι μπορούν να είναι αποτελεσματικές.
Ωστόσο, η ομάδα τρεξίματος παρουσίασε, επίσης, βελτίωση στο σωματικό βάρος, την περίμετρο της μέσης, την αρτηριακή πίεση και την καρδιακή λειτουργία, σε αντίθεση με την ομάδα που έλαβε φαρμακευτική αγωγή, οι συμμετέχοντες της οποίας παρουσίασαν μια τάση προς ελαφρά επιδείνωση σε αυτούς τους μεταβολικούς δείκτες.
Από την άλλη, το ποσοστό συνέπειας ήταν σημαντικά χαμηλότερο στην ομάδα τρεξίματος (52%) συγκριτικά με την ομάδα που λάμβανε αντικαταθλιπτικά (82%).
«Είναι σημαντικό να πούμε ότι υπάρχει χώρος και για τις δύο θεραπείες στη φροντίδα της κατάθλιψης. Τα αντικαταθλιπτικά είναι γενικά ασφαλή και αποτελεσματικά. Λειτουργούν για τους περισσότερους. Γνωρίζουμε ότι η μη θεραπεία της κατάθλιψης οδηγεί σε χειρότερα αποτελέσματα, οπότε τα αντικαταθλιπτικά είναι γενικά μια καλή επιλογή. Ωστόσο, πρέπει να επεκτείνουμε το θεραπευτικό μας οπλοστάσιο, καθώς δεν ανταποκρίνονται όλοι στα αντικαταθλιπτικά ή δεν είναι πρόθυμοι να τα λάβουν. Επιπλέον, ίσως είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε πιθανές παρενέργειες των αντικαταθλιπτικών. Για παράδειγμα, η λήψη αυτών των φαρμάκων ενδέχεται να προκαλέσει δυσλειτουργία στη δραστηριότητα του νευρικού συστήματος, ειδικά σε ασθενείς που αντιμετωπίζουν ήδη καρδιακά προβλήματα. Αυτό συνιστά λόγο να εξετάσουμε σοβαρά τη μείωση και τη διακοπή των αντικαταθλιπτικών όταν τα σοβαρά συμπτώματα έχουν υποχωρήσει», συμπεραίνει η δρ. Penninx.
«Η μελέτη δείχνει ότι σε πολλούς ανθρώπους αρέσει η ιδέα της άσκησης, αλλά δυσκολεύονται να διατηρήσουν αυτή τη συνήθεια, παρόλο που τα οφέλη είναι σημαντικά: Η άσκηση αντιμετωπίζει άμεσα τον καθιστικό τρόπο ζωής που συναντάται συχνά σε ασθενείς με καταθλιπτικές και αγχώδεις διαταραχές, ενθαρρύνοντας τα άτομα να βγουν έξω, να θέσουν προσωπικούς στόχους, να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση και να συμμετέχουν σε μια ομαδική δραστηριότητα. Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι η άσκηση είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε πολύ πιο σοβαρά υπόψη, καθώς θα μπορούσε να είναι μια καλή – και ίσως ακόμη καλύτερη – επιλογή για ορισμένους ασθενείς».
Ο δρ. Eric Ruhe από τα Ιατρικά Κέντρα του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, σχολίασε από την πλευρά του: «Πρόκειται για πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα, που δείχνουν και πάλι ότι η σωματική υγεία μπορεί να επηρεάσει την ψυχική και ότι η θεραπεία της κατάθλιψης και του άγχους μπορεί να επιτευχθεί μέσω της άσκησης, χωρίς τις δυσμενείς επιπτώσεις των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Πρέπει να εστιάσουμε στο πώς να βελτιώσουμε τη συμμόρφωση με την υγιή συμπεριφορά. Αυτό θα μπορούσε να έχει τεράστιο αντίκτυπο στην υγειονομική περίθαλψη γενικότερα, αλλά και στις ψυχιατρικές ασθένειες».